DEĞİRMENLİKTE ULAŞIM (ALT YAPI)

 

            Değirmenlik köyünde değirmencilik ve kireççilik dışında tarım hayvancılık sebze meyve yetiştirildiği de olurdu.

Bu malların taşınması hayvanlarla olurdu.

            İngilizlerin adaya gelmesiyle(1878) 1902 yılında Lefkoşa – Magosa demir yolu hattı yapımı planlandı. Yolun Değirmenlik içerisinden geçmesi planlandı fakat yerli halk tarlalarının ve bahçelerinin zarar göreceğinden kaorkarak karşı çıktı. Bunun üzerine ihaleyi alan şirket yolu Demirhandan geçirdi.

            Hayvanlarla taşımacılık sürdüğü müddetçe kötyün ulaşım sorunu yoktu. 1898 yılında at veya eşek arabalarıyla Lefkoşa ve Magosa seferi başlatıldı. Bu güzergah Değirmenlik Geçitkale ve Yeni İskeleden geçerdi. Hayvanların çektiği bu arabalar kısa zamanda çoğalmaya başladı. Yük ve insan taşımacılığı hızla arttı. Değirmenliğin aşağı bölgeleri bundan faydalanır yukarı bölgeler faydalanamazdı. Çünkü bu arabaların gidebileceği bir yol yoktu. Yükler ve insanlar aşağı bölgelerde indirilir ve yukarıya yine hayvanlarla taşınırdı.

            İleriki yıllarda dört tekerlekli arabalar piyasaya çıktı. Bu arabalar belediye binasının önünden ve  Kleokanın kahvesinin bulunduğu küçük meydanlıktan kalkardı. Yukarı bölgelerde yaşayanlar buraya yaya gelmek zorunda idi bu da çok yorucu idi.

Değirmenliğe ilk motorlu taşıt 1926 yılında geldi. N243 plakalı Rugby marka bu araba 7 yolcu taşıyabilirdi.Sahibi Yorgo Yuannu idi. Buna müteakip ayni tipte n 302 plakalı bir araç daha Yannagi Zahariya tarafından satın alındı. Yannagi Zahariya’da Kosta Kiriyaku!ya sattı. Bu üç sahıs Ltd. kurup 2 araç daha satın aldılar. 12 kişilik Rugby n 621 ve 4 kişilik ESSX 622. Yolcular Belediye binasından alınıp Lefkoşa’daki Simion’un hanına bırakılırdı. Bu şekilde Değirmenliğin yukarı bölgelerinde yaşayanlar çok zorluklarla karşılaşırlardı.Aşağı bölgede durak yapan araçlar yüzünden tüm eşyalarını yaya olarak yukarı kesimde bulunan evlerine taşımak zorundaydılar.

            1925 yılında Sirgganya-Başpınar-Alevkayası yolunun yapılması ile yukarı bölgelerin insanları rahatladı.

1929 yıllarında Gaziköylü bir Rum olan ve 7 kişilik bir otobüsü olan Yorgos Banayi Başpınar bölgesine evlendi ve yukarı bölgelerden Lefkoşaya yolcu taşımaya başladı.

            Yanis Kiriyakidis isimli zengin Rum Mısırdan gelip Başpınar bölgesine ev yapmaya başladı. Otobüs şirketinden evinin yapımında kullanacağı kiremitlerini yukarı bölgeye taşımasını istedi. Şirket yukarı bölgelere taşımacılık yapmanın güç olmasınbdan dolayı bu isteği reddetti. Halbuki daha da yukarda bulunan Ermeni Manastırına  her şey taşıyorlsrdı. Üstüne üstlük “para verene iş yaparız” dediler.ç Buna içerleyen Yannis Kiriyakidis 14 klişilik bir otobus satın aldı ve  Yorgos Baniyi ile şirket kurup lefkoşaya yolcu taşımaya başladı.

Yukarı ve aşağı bölgeler arasında bir rekabet başladı. Aşağı bölgelerin otobüsleri yuıkarı bölgelere de yolcu ve yük taşımaya başladı. Savaşının başarıya ulaştığını gören Yannis Giriyogidis otobüsü ödeme kolaylıklarıyla Foti Bendeliye sattı.

            Bu durum belediye meclisini 1931-32’de belediyeden- Vuppa (yukarı) bölgesine kadar olan yolu yapmasına neden oldu. Yolun yapımı sırasında çok zorluklarla karşılaşıldı. Tarlaların içerisinden yol geçeceği için halk yolun çok geniş yapılmasına karşı çıktı. Söylentiye göre bir kişi kederinden ölmüştür. Daha sonraki yıllarda abraların çoğalması ve daha çok iş gücüne ihtiyaç duyulduğu için yol genişletildi.

            İlk asfalt yol 1948-49 yılları arasında yapıldı. Bu yol Saray Meydanlığından Başpınara kadar olan yoldu. 1955-63 yılları arasında Kıbrısta olan olaylardan ötürü yollarada pek bit değişikjlik olmadı. 1964-74 yılları arasında yolların tamamına yakını yapılmıştı.

Cumhuriyetin ilanından sonra Lefkoşa Magosa anayolu da yapılmıştı. Anayola bağlanan Değirmenlik yolu ile de kasabaya büyük kolaylıklar sağlanmış oldu.